مهسا گناهم چیست

گناهم چیست ای مردم که من از نسل پاییزم  و تا صبح قیامت یک نفس در باد می ریزم

مرا باور نداری هیچ شکی نیست اما من تو را بر شانه های زخمی باران می آویزم

تو از من خاطراتی از شبی آ رام می خواهی  من از آتشفشان خالی فریاد لبریزم

نه وقتی مانده تا آزارهایت را به دل گیرم نه امیدی که با تو یک سحر از خواب برخیزم

تو چون روح بهاری من ولی از جنس پاییزم چگونه می شود در این تلاقی ها بیامیزم؟